Deze vis wilde zondag ineens uit mijn vingers op papier komen. Veel beweging van binnen kwam er via de kleurrijke vis naar buiten.
Ik had mijn vriendin Renée Bijleveld kort erna aan te telefoon. Ook bij haar, was er veel beweging, en toevallig- natuurlijk niet ;-)- had zij net dit gedicht geschreven, waar mijn vis zich als een vis in het water bij voelt.
” Shelter for the rusty grids
Love and fire burn all bars
Giving way to deeper longings
Trust an Worthiness of Self
Parts and roots of real belonging
Open air and breath of light
Perfectness of Self Expression
Shine our colours
True and bright”
